Tekst: Femke Coopmans
Foto: Johan Martens
Bleef er nog tijd over om te studeren?
“Als je een bedrijfje runt, wil je dat zo goed mogelijk doen en dan moet je keuzes maken. Elke dag. Waar stop ik tijd in en wat brengt het op? Waar kan ik geen tijd voor maken? Ik ging enkel naar de lessen die ik superboeiend vond. De rest probeerde ik na de paasvakantie in te halen. Tijdens de examens kon ik dan ook niets anders dan er keihard voor gaan. Heel strikt en gefocust, zonder room for error. De eerste jaren was mijn doel: minstens eerste zit. Later kwam daar een graad bij. Je krijgt plots alle vrijheid. Ik besefte het toen nog niet, maar kreeg er levenslessen in plannen en prioriteiten stellen. Tijdens het eerste half jaar van mijn eerste job, bij Unilever, werd duidelijk hoe die aanpak mij een voorsprong bezorgd had.
Ik was na mijn studies nog graag een half jaar in Italië gaan studeren. Ik had aan de VUB in avondles Italiaans geleerd en wou nog niet direct aan de slag. Maar Unilever startte met een programma en wou mij er graag bij. Uitzonderlijk heb ik toen drie maanden voor hen in Milaan mogen werken.”
Dus je volgde tussendoor ook nog Italiaanse les. Nog iets?
“Welja. We hebben SPG opgericht, de Solvay Promotion Group, die de link tussen studenten en bedrijven wou vernauwen. En we hebben gezeild. In ons zeilteam zat Sébastien Godefroid die in die periode ook olympisch kampioen werd in Atlanta. Ons team werd eerst Belgisch kampioen en het jaar erna veroverden we de negende plaats ter wereld tijdens de University Sailing Cup in Marseille. Allemaal niet mijn verdienste, hoor, maar ik zeil wel erg graag. In diezelfde periode mocht ons bedrijfje trouwens ook twee maanden op promotocht naar de Franse Alpen voor Pepsi Max.”
Duvel Moortgat durfde in een mannenwereld te pionieren door een vrouw aan te stellen zonder bierervaring.
Je werkte wel naar mooie keuzes toe - Hoe doe je dat?
“Je hand durven opsteken, denk ik. Zeker als vrouw: laat weten dat je geïnteresseerd bent en dat je je steentje wil bijdragen. Ik zit als eerste vrouw sinds vier generaties in het managementcomité. Duvel Moortgat durfde in een mannenwereld te pionieren met mij als vrouw, nota bene zonder bierervaring. Praten helpt ook, je netwerk uitbreiden. Je intuïtie volgen: waar ben je goed in en waar denk je dat je iets goeds van kunt maken? En ik ben altijd uitgegaan van het principe ‘take it to the benefits’.”
Wat neem je mee tot vandaag?
“Zonder professor Moenaert had ik nooit voor marketing gekozen. Hij was ongelooflijk inspirerend, boeiend, ontzettend begeesterend. Ik ging naar al zijn lessen. Die waren tegelijk challenging, analytisch en creatief. Dankzij hem doe ik mijn job vandaag met enorm veel passie. Zo eenvoudig is het. De opleiding tot handelsingenieur plus de minionderneming waren bovendien de perfecte voorbereiding voor wat ik vandaag doe. Ik heb altijd gevoeld dat ik tijdens mijn studies een serieus stukje voorsprong gekregen heb en oogst nu nog steeds wat er toen gezaaid is.”
Wat vind jij mooi aan je vak?
“Marketing is waarde creëren. En je kunt een enorme impact hebben op de maatschappij. Dat merkte ik vooral nadat ik een paar jaar tussen de waspoeders had doorgebracht, een product waar niemand van wakker ligt, en met alle opgedane kennis, capaciteiten en ervaringen naar Coca-Cola verhuisde. Plots zag ik hoe je in elke frigo op elk moment mensen kunt beïnvloeden. Het gaat ook om de uitdaging, om risico’s nemen. En om de why? Waarom werkt iets? Wat leeft nu in de maatschappij, waar hebben mensen nu behoefte aan en waarom? Plus het cross-functionele van de job. Ik praat bijna elke dag met de brouwers en zit regelmatig samen met de technische mensen. Ik analyseer keuzes samen met Finance en bespreek met Legal wat we wel of niet kunnen met een label of een advertentie. We zitten zelfs samen met HR als er een nieuwe vacature geplaatst wordt om de juiste wervende teksten te schrijven als employer branding. De wereld is zo transparant geworden. Elke e-mail, elke vertegenwoordiger op de weg… Dankzij sociale media ben je altijd one click away van de waarheid. Je kunt je geen foutjes veroorloven. Helaas, maar marketing is zo’n beetje everywhere tegenwoordig.” (Lees verder onder de foto)
Helaas, zeg je?
“Omdat ik soms vind dat er misbruik van gemaakt wordt. Er wordt zoveel bullshit verkocht. Veel marketeers vinden zichzelf de cleverste en gaan ervan uit dat ze iedereen om de tuin kunnen leiden. Witter dan wit. Driedubbel dik. Het perfecte gezinnetje. Maar niemand connecteert daar nog mee! Marketing is zo omnipresent, het stoort me dat dat niet altijd op een goede manier beheerd wordt. We dragen een grote verantwoordelijkheid, bovenop de waarde te creëren.”
Drink je ondertussen ook af en toe een Duvel?
“Bijna elke dag, moet ik bekennen. Onder meer ook daarom hebben we Duvel Mini gelanceerd, als pleziertje voor kleinere genietmomenten. Het gaat niet om de kwantiteit, maar om kwaliteit. Onze mini-Duvel is ondertussen overal te koop; mini-Duvelglaasjes kun je kopen op de webshop.”
Waar werk jij graag naartoe bij Duvel Moortgat?
“Mijn ultieme doel? Elke Belg moet beseffen dat Duvel de champagne van de bieren is. De Fransen zijn zo goed in het verwoorden, verkopen en verpakken van luxe. Belgen zijn daar veel nuchterder en bijgevolg niet zo goed in. We beschermen onze bieren en bierstijlen zelfs niet in het buitenland. Duvel verdient een plaats op elke receptie, op elke trouw, naast wijn en champagne.”
Ik vind het fantastisch dat ik iets kan teruggeven aan de VUB.
Hoe lang ben je hier nu?
“Vijf jaar.”
En hoe lang blijf je nog?
“Zolang ik bijleer, het verschil kan maken en het leuk vind. Ik kom in de eerste plaats voor de fun naar het werk. Maar fun is niet genoeg. Ik moet ook blijven bijleren. En dat is het leuke aan een bedrijf in een enorme groei: elk half jaar is onze situatie anders.”
Keer je nog wel eens terug naar de VUB?
“Ik was er onlangs nog voor een gastcollege. De afgelopen jaren deed ik dat al een paar keer. Ik heb toen ook mijn twee oudste kinderen meegenomen, van twaalf en tien. Ik hoop dat ik hen zo lichtjes kan beïnvloeden. Mijn man studeerde handelsingenieur aan de KUL en we voelen af en toe wel een lieflijke rivaliteit: wat was nu de beste opleiding? Daarnaast ben ik via het Fellowship programme nog nauw verbonden met de VUB. Ik vind het fantastisch dat ik op die manier iets kan teruggeven aan de VUB.”